تعریف احساس درماندگی
احساس درماندگی یک احساس منفی عمیق و پایدار است که در پی یک تجربه آزاردهنده مانند شکست، بیعدالتی یا ظلم شکل میگیرد. این احساس با ناامیدی، بیقدرتی، بیانگیزگی، و رها کردن تلاش همراه است.
ریشههای احساس درماندگی در روان
تئوریهای روانشناسی
نظریه یادگیری: درماندگی به عنوان نتیجه تجارب مکرر شکست و عدم کنترل بر محیط
نظریه شناختی: درماندگی به عنوان تفکر منفی و تعمیم یافته درباره تواناییها و آینده
عوامل عصبی
اختلالات خلقی: مانند افسردگی
آسیبهای مغزی: به ویژه در نواحی مرتبط با انگیزه و پاداش
مضرات احساس درماندگی بر سلامت روان و جسم
سلامت روان: افسردگی، اضطراب، PTSD، و کاهش عزت نفس
سلامت جسم: افزایش فشار خون، بیماریهای قلبی، و مشکلات گوارشی
درمان درماندگی
شناخت و پذیرش: شناسایی علائم و درک ریشههای درماندگی
تغییر تفکر: به چالش کشیدن افکار منفی و تمرکز بر تواناییها
ایجاد انگیزه: تعیین اهداف واقعبینانه و تجربه موفقیتهای کوچک
جستجوی کمک تخصصی: رواندرمانی برای ریشهیابی درماندگی و یافتن راهکارهای مناسب